အတွဲ(၄) အမှတ်(၆)

ဒီအပတ်​ေစာ​ေစာပိုင်း​က မိတ်​ေဆွတစ်ဦး​က ကျွန်မကို စာမျက်နှာ ၉၃၃ ထိရှည်တဲ့​ ဝတ္ထုစာအုပ် တစ်အုပ်​ေပး​ပါတယ်။ ဒီစာအုပ်ကို လက်ထဲ ကိုင်ရင်း​ နိုင်ငံ​ေရး​ေလာကဓံကို ​ေတွး​မိပါတယ်။

အကျယ်ချုပ်ကျ​ေနတဲ့​ အချိန်တုန်း​က ြပင်ပမှ ဝတ္ထုစာအုပ်ထူထူြကီး​ရတယ်ဆိုရင် ပထမဦး​ဆံုး​ဖွင့်​ြပီး​ စာနှိပ်မင်သစ်ရဲ့​ အနံ့​ကို ရှူ​ေလ့​ရှိပါတယ်။ ြပင်ပကမ္ဘာကဝင်လာတဲ့​ အင်မတန်နှစ်သက်ဖွယ်ရနံ့​လို့​ ခံစား​ရပါတယ်။ စာအုပ်က ရှည်​ေလ အရသာခံြပီး​ ဖတ်ဖို့​ကို စဉ်း​စား​ြပီး​ ​ေကျနပ်​ေလပဲ။ ကျွန်မ​ေရး​ဆွဲထား​တဲ့​ ​ေန့​စဉ်အချိန်ဇယား​အရ အလုပ်နဲ့​မပတ်သက်တဲ့​ စာအုပ်​ေတွ ဖတ်ခွင့်​ရှိတဲ့​ အချိန်က တနလင်္ာမှ ​ေသာြကာအထိဆိုရင် အကန့်​အသတ်နဲ့​ပါ။

သိပ်ကို စိတ်ပါဝင်စား​စရာ​ေကာင်း​တဲ့​ ဝတ္ထုဆိုရင် စ​ေန၊​ တနဂင်္​ေနွ အလုပ်အား​ရက်​ေတွ အ​ေနနဲ့​ သတ်မှတ်ထား​တဲ့​ေန့​ေတွ ကို​ေစာင့်​ြပီး​မှ တဝြကီး​ဖတ်ရပါတယ်။ အခု အကျယ်ချုပ်က လွတ်လာတဲ့​ အချိန်မှာ စ​ေန၊​တနဂင်္​ေနွ​ေတာင် အလုပ်အား​ရက်​ေန့​ေတွ မဟုတ်​ေတာ့​တာ​ေြကာင့်​ ၉၃၃ စာမျက်နှာရှည်တဲ့​ ဝတ္ထုကို ဘယ်​ေတာ့​၊​ ဘယ်လိုဖတ်ရပါမလိမ့်​လို့​ ​ေတွး​ရင်း​နဲ့​ လွတ်လပ်ြခင်း​ အ​ေြကာင်း​လည်း​ ​ေတွး​မိပါတယ်။

လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖတ်ချင်တဲ့​အချိန်မှာ ဖတ်ခွင့်​ရှိမှာ မဟုတ်တဲ့​ စာအုပ်ြကီး​ရဲ့​ ပထမစာမျက်နှာကို ြကည့်​လိုက်ပါတယ်။ ပထမဆံုး​အပိုဒ်ကို ဖတ်လိုက်တာနဲ့​ အရင်တစ်ပတ်က ဒီစကား​မှာ ​ေရး​ခဲ့​တဲ့​ လွတ်လပ်မှုနဲ့​ ​ေရွး​ချယ်မှုအ​ေြကာင်း​ ြဖစ်​ေနတာ​ေတွ့​လိုက်ရပါတယ်။

ဝတ္ထုရှည်ြကီး​ဟာ စာ​ေရး​သူရဲ့​ ထူး​ြခား​ေထွြပား​လှတဲ့​ ဘဝအ​ေတွ့​အြကံု​ေတွကို အ​ေြခခံတယ်လို့​ သိရပါတယ်။ ပထမအပိုဒ်ဟာ ဒီအ​ေတွ့​အြကံု​ေတွထဲက တစ်ခုအ​ေြကာင်း​လို့​ ထင်မိပါတယ်။ အပိုဒ်က ခပ်တိုတိုပါ။ မိမိဘဝအတွက် အဓိကကျဆံုး​ သင်ခန်း​စာကို ရခဲ့​ပံုပါ။ အကျဉ်း​ေထာင်တစ်ခုရဲ့​ အခန်း​ေလး​ထဲမှာ သံြကိုး​နဲ့​ နံရံမှာ ချည်​ေနှာင်ထား​ြပီး​ အနှိပ်စက်ခံ​ေနရတဲ့​ အချိန် သူသ​ေဘာ​ေပါက်သွား​တယ်။ ဒီလိုအ​ေြခအ​ေနမှာ​ေတာင် သူဟာ လွတ်လပ်​ေနတယ်။ သူ့​ကို နှိပ်စက်​ေနတဲ့​ သူ​ေတွကိုမုန်း​မှာလား​။ ခွင့်​လွှတ်မှာလား​ဆိုတာ သူ​ေရွး​ချယ်နိုင်တယ်။ ဒါဟာသူ့​ရဲ့​ လွတ်လပ်မှုပဲ။

ကျွန်မအရင် တစ်ပတ်က ​ေရး​ခဲ့​သလို လွတ်လပ်မှုနဲ့​ ​ေရွး​ချယ်မှုဆက်စပ်​ေနပံုကို ​ေထာက်ြပလိုက်ရံုအြပင် ကျွန်မရဲ့​ ​ေနာက်အ​ေတွး​အ​ေခါ်တစ်ခုနဲ့​လည်း​ နီး​ကပ်​ေနတယ်လို့​ ထင်ပါတယ်။ ယခုဆို ၂ရနှစ်ရှိလာြပီြဖစ်တဲ့​ ဒီမိုက​ေရစီရုန်း​ကန်မှုကာလ အတွင်း​မှာ ကျွန်မတို့​ေတွဟာ အာဏာပိုင်​ေတွရဲ့​ ဖိနှိပ်မှုများ​စွာကို ခံခဲ့​ရပါတယ်။ ယံုြကည်ချက်​ေပါ်ရပ်တည်ြပီး​ မတရား​တဲ့​ ကိစ္စများ​ကို မတရား​ေြကာင်း​ ြပတ်ြပတ်သား​သား​ ​ေြပာဆိုရှံု့​ချခဲ့​ပါတယ်။ ဒါ​ေပမဲ့​ ကျွန်မတို့​ ပုဂ္ဂိုလ်​ေရး​တိုက်ခိုက်မှု ဘာမှ မလုပ်ခဲ့​ပါဘူး​။ လုပ်​ေဆာင်ချက်များ​ကိုသာ အဓိကထား​ြပီး​ ​ေြပာဆိုခဲ့​ပါတယ်။

ကျွန်မရဲ့​စိတ်ထဲမှာစွဲ​ေနတဲ့​ အ​ေတွး​တစ်ခုလည်း​ရှိခဲ့​တယ်။ ကျွန်မတို့​ကို မတရား​ဖိနှိပ်ထိုး​နှက်တဲ့​သူ​ေတွကို မုန်း​မိသွား​ရင် ကျွန်မတို့​ရှံုး​ြပီဆိုတဲ့​ အ​ေတွး​ပါ။ ဒီအ​ေတွး​က ဘယ်လိုစြပီး​ ကျွန်မ​ေခါင်း​ထဲ ဝင်လာသလဲ​ေတာ့​ မမှတ်မိ​ေတာ့​ပါဘူး​။ ၉၃၃ စာမျက်နှာရှည်တဲ့​ စာအုပ်ြကီး​ရဲ့​ ပထမဦး​ဆံုး​ အပိုဒ်ကို ဖတ်ြပီး​ အမုန်း​နဲ့​ အရှံုး​အ​ေြကာင်း​ ​ေတွး​ခဲ့​တာ​ေတွ ြပန်သတိရမိပါတယ်။

အမုန်း​စိတ်ဝင်တာနဲ့​အမှန်အမှား​ ခွဲြခား​နိုင်ဖို့​ခက်သွား​ပါြပီ။ ​ေဒါသဂတိလွှမ်း​မိုး​သွား​တဲ့​ သ​ေဘာပါ။ မိမိမနှစ်သက်၊​ မလိုလား​တဲ့​ပုဂ္ဂိုလ်၊​ အရာတို့​ကို အရှိအတိုင်း​ မြမင်နိုင်​ေတာ့​ပါဘူး​။ အရှိ အရှိအတိုင်း​ မြမင်နိုင်​ေတာ့​တဲ့​ သူ​ေတွဟာ ဘယ်လိုလုပ် ​ေအာင်နိုင်မှုအစစ်ရရှိနိုင်မှာလဲ။ သတိအား​ေကာင်း​လို့​ ကိုယ့်​ကိုယ်ကိုယ် မနှစ်ြမို့​စိတ်၊​ ​ေဒါသစိတ်ဝင်​ေနတာ သိရှိနိုင်မယ်ဆိုရင်​ေတာ်​ေသး​ပါတယ်။ ဒါကို​ေတာင် မသိ​ေတာ့​ဘူး​၊​ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ့်​ခံစား​ချက်ကိုပဲ မှန်တယ်ထင်ရင်​ေတာ့​ တကယ့်​ကို အရှံုး​ြကီး​ ရှံုး​ြပီပဲ။

ဝတ္ထုရှည်ြကီး​ေရး​သူဟာ ဝီရိယအရာမှာ ထူး​ကဲပါတယ်။ ဒီ​ေလာက်ရှည်တဲ့​ စာအုပ်​ေရး​နိုင်လို့​ သာမကပါဘူး​။ ဒီစာအုပ်ကို သံုး​ြကိမ်တိုင်တိုင် ြပန်​ေရး​ရပါတယ်။ အကျဉ်း​ေထာင်ထဲမှာ ​ေရး​ရတာမို့​ပထမမူြကမ်း​နှစ်ခုကို ​ေထာင်အာဏာပိုင်​ေတွ ဖျက်ဆီး​တာခံခဲ့​ရပါတယ်။ မ​ေလျှာ့​ေသာဇွဲနဲ့​ တစ်ခုဖျက်ခံရြပီး​ ​ေနာက်တစ်ခု ထပ်​ေရး​ပါ​ေတာ့​တယ်။ စာ​ေရး​သူရဲ့​ဘဝ အင်မတန်ြကမ်း​တမ်း​ခဲ့​ပါတယ်။ ဒါ​ေတွ အား​လံုး​ကို ​ေကျာ်လွှား​နိုင်​ေစတဲ့​ ဝီရိယဆိုတာက​ေတာ့​ အာဂစိတ်ထား​ပါပဲ။ ဒီထက်သာတာက​ေတာ့​ အမုန်း​တရာကို အရှံုး​မ​ေပး​တဲ့​ သူ့​ရဲ့​လွတ်လပ်စွာ​ေရွး​ချယ်ဆံုး​ြဖတ်မှုြဖစ်ပါတယ်။

ဒီစာ​ေရဆရာအ​ေြကာင်း​နဲ့​ သူ့​စာအုပ်ြကီး​ရဲ့​ ပထမအပိုဒ်အ​ေြကာင်း​စဉ်း​စား​ြပီး​ တကယ်​ေတာ့​ဘဝမှာ အ​ေရး​ြကီး​ဆံုး​ဟာ တန်ဖိုး​ထား​မှန်ရင် အရှံုး​သမား​မြဖစ်နိုင်ပါဘူး​။ စာ​ေရး​ဆရာဟာ အနိမ့်​ဆံုး​အဆင့်​ကို ကျခဲ့​တဲ့​အချိန်​ေတွရှိခဲ့​ပါတယ်။ ​ေထာင်ခန်း​နံရံမှာ သံြကိုး​နဲ့​ချီြပီး​ အနှိပ်စက်ခံရ​ေနရတဲ့​ချိန်ဟာ အနိမ့်​ဆံုး​ထဲက တစ်ချိန်​ေပါ့​။ ဒါ​ေပမဲ့​ ဒီလိုအချိန်မှာ​ေတာင် သူ့​စိတ်ထဲ ​ေရာက်လာတဲ့​ အ​ေတွး​ဟာ အြမင့်​ဆံုး​ တန်ဖိုး​ထား​ တစ်ခုဆီကို လမ်း​ညွှန်လိုက်ပါတယ်။ လူသား​များ​အတွက် အဆံုး​မရှိ အကျိုး​ေပး​နိုင်တဲ့​ တန်ဖိုး​ထား​ပါ။ အမုန်း​ကိုအရှံုး​မ​ေပး​ပါနဲ့​။
ဒီအပတ်​ေတာ့​ ဒီမျှသာ။ ။